കുറുപ്പ്

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക്  ശേഷം ഞാന്‍ വീണ്ടും അവിടെ  പോയി . കാളി കാവില്‍ മുത്തശന്റെ കളം  പാട്ട്  ആയരുന്നു . കുരുത്തോലയും  ചായകൂട്ടുകളു  നിലവിളകുമായ് കളം  ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു .

കുട്ടികാലത്തെ വല്യൊരു പേടിസ്വപ്നം ആയിരുന്നു കുറുപ്പിന്റെ വെളിച്ചപാട്  തുള്ളല്‍ .വരച്ചു വെച്ച കളത്തിനു  ഇരുന്നു വീണ വായിച്ച്  ദേവി സ്തുതി  പാടുമൈരുനു കുറുപ്പ് .പിന്നീട്  ചുവന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ച്  കാലില്‍ ചിലമ്പ് അണിഞ്ഞു വാളുമേന്തി വെളിച്ചപാടായി മാറുകയി  അയാള്‍ .ദേവി ഉറഞ്ഞു തുള്ളുനത്‌ ഭീതിയോടെ നോകി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ അപ്പുവേട്ടന്‍ ചെവിയില്‍ പറയും ,"ആമി ,വെളിച്ചപാട്   വാളെടുത്തു നെറ്റിയില്‍ വെട്ടും, കൊറേ  ചോര വരും" പേടിച്ചു ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചു അമ്മമ്മ യെ  കെട്ടിപിടിക്യും. കുറുപ്പ് നെറ്റിയില്‍  വെട്ടിലെന്നും എല്ലാം അപ്പുവേട്ടന്റെ കുസൃതികള്‍  ആഇരുനു എന്നും അറിയാന്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഒരുപാടെടുത്തു .പൂജ  കഴിഞ്ഞു മുത്തശന്‍ ഉം     കുറുപ്പും തോളില്‍  കയ്യിട്ട് നടകുന്നതും ഒരു  കൌതുകമുള്ള ആയിരുന്നു . കൂടെ അഭിമാനവും . മുതശന്റെ വല്യ ഫ്രണ്ട്  ആണലോ വെളിച്ചപാട്.പൂജ കഴിഞ്ഞു തേങ്ങ  ഉടക്യുമ്പോള്‍ ചിതറിയ  പൂളുകള്‍ പെരുകാന്‍ ഞാനും അപ്പുവേട്ടനും ഓടുമായിരുന്നു .പോടുണ്ണി  ഇലയില്‍  ചൂടുള്ള പായസം വാങ്ങി വായയില്‍ വെക്യുമ്പോള്‍ ഓര്‍മകള്‍ക് വര്‍ഷങ്ങളുടെ മധുരം...

കാലം ഒരുപാട് മുന്പോട്ട് പൊയരിക്യുനു.ഈ വര്ഷം കളം പാട്ടിനു  അപ്പുവേട്ടന്‍ വന്നില.ലീവ് ഇല്ല ത്രെ നാട്ടില്‍ വരാന്‍ .പട്ടു പാവാടയിട്ടു അപ്പുവേട്ടന്റെ വാലായി  നടന്ന ആമി സാരീ ഉടുത്  പരിഷ്കാരങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയിരിക്യുന്നു .ഇന്ന് വെളിച്ച പാടായി വന്നത് കുറുപ്പിന്റെ  മകന്‍ ആയിരുന്നു.

ഉറഞ്ഞുതുല്ലുംബോള്‍ പേടിപ്പിക്ക്യന്‍ അപ്പുവേട്ടാണോ കേട്ടിപിടിക്യന്‍ അമ്മമ്മയോ  ഇല്ല ഇപ്പൊ.തെങ്ങയുടക്യുമ്പോള്‍ തെങ്ങപൂല് പെറുക്കാന്‍ ആരും ഓടിയില്ല. ആറ്  വയസ്സുകാരി  ഗൌരി പായസം കഴിക്യനുള്ള തിരക്കിലായരുന്നു .പൂജ കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ അമ്പല കല്പടവില്‍ ഞാന്‍ പരിചിതമായ ഒരു മുഖം കണ്ടു.നര കയറിയ   മുടിയും വാര്‍ധക്യം ബാധിച്ച  കണ്നുക്കളും അയി  ക്ഷീണിതനായി തോന്നിച്ചു കുറുപ്പ്.

തിരിഞ്ഞു നോകുമ്പോള്‍ കയ്യില്‍ ഉള്ളത് ഒരു പിടി മങ്ങി തുടങ്ങിയ ഓര്‍മകള്‍  മാത്രം;അമ്മമ്മയും, കുറുപ്പും ആ അമ്പലമുറ്റവും നിറഞ്ഞ ഒരു കുട്ടികാലം .കൈ  എത്തിപിടിക്ക്യനാവാത്ത വിധം അകന്നു പോയിരിക്ക്യുന്നു ആ കാലം...

    

A Tearful Adieu

I opened the gate and walked in, dragging my heavy baggage. There was a grim silence all around. No one acknowledged the sound of my footsteps, I didn’t hear the barking nor did I see the little daschund come running wagging her tail. Ammu wasn’t there. I rang up mom to the office. “I am sorry aami. Ammu is gone” . Her voice trailed off…

Six years back, on a cozy September evening ,  my parents came home with a little surprise for me. In a shoe box there twinkled two eyes ! I held the puppy closer. And since then ammu was family. Those droopy long ears, little paws, the shiny black fur, the twinkling eyes, one glance and you fell for her charm.

She wasn’t the perfect superdog we usually saw in the movies. She was scared of the car horn, pooped anywhere she found comfortable, tore away the door mat, soiled my white canvas shoes, she did everything an untrained, unleashed dog would do. Even if I yelled at her she would come back and lick me all over, bark at every one who passed by, she whined on rainy nights, she’d withdraw to her kennel during vishu scared of the sound of crackers, ran to eat the fallen ripe papayas and mangoes, bite of the flower petals from pookkalam during onam, jumping at the sound of my school van in the evening, prancing around when she was happy. 
              
       She never really grasped the concept of ‘fetch’. Whenever I threw something and yelled fetch she’d run to get it and then kept it for herself. My homecomings were celebrated with barks and the tail wags, triggering the saga of missing shoes and the endless whining at nights that ruined my sleep. Those fun times when my sister and I would call her ‘bitch’ and mom would scold us for swearing at her…

Those dreary nights when I felt blue I sat in the balcony with ammu, talking and she’d stare at me with eyes that seemed to be sympathetic as if she understood every word of what I mumbled. Those eyes gave me an assurance that everything was going to be okay.

She fell sick last week, wouldn’t eat or get up. Ammu is gone. But I haven’t  gotten over this fact yet. I have become so used to her being around that I still don’t honk the car horn thinking it would scare her off, I wouldn’t leave the door unbolted thinking she’d sneak in, I call out 'ammu' thinking she’d come running. Now I see cats invading her territory, scraping off dad’s scooter cushions, for their arch rival is not around anymore. Now, the torn door mat is a painful reminder of mom yelling at her. Yesterday I was at the balcony and I knew what was missing.

I know it is just a dog. But it doesn’t take much time before they leave a footprint on your white tiled floor and your heart...

Chila Nashtangal

Pendulum clockinte tick tick shabdamenne alasorapeduthikondirunnu...

“aami odaruth evadyenkilum thatti veezhum”

“ilya ammamme, njan appuvettante koode kalikya”

“sandhyavunu kuttye vannu melkazhuki naamam japikyanirikyu”

“ppo vara..”

Aami ena vikruthikutty valaranathu cherityote tharavatilairunu. Officinte thirakukalil jeevicha achanum ammayum aamiye kondu chennakiyath ammammede aduthairunu. Vikruthikanikanum cycleil lokam chuttikyanum aamikyu kootai valyameede makan 8 vayassukaran appuvettanum. Odikalichu mannum podiyum patty keri varunna aa 5 vayyasukariye melkazhukichu naam chollaniruthumairunu ammamma. Annoke prarthikyan onne undarnulu “eeswara appuvettanu nala adi kodukane teacher, innu enne undhi ittu appuvettan”. Nishkalangatha niranja oru kuttykalam. Ratri, urukiyozhicha pashuvin neyy kootiya kunju chorurulakalum aamiyude priyapetta thenga chammandhiyum kooti athazham. Oru nooru muthasshi kathakal ketu kunji kannukal adayumbol avasanikyunath aamiyude sambhavabahulamaya oru dinam. Adutha prabhatham pularumbol veendum ottamai innalathe pinakkangal maranu appuvettante koode paadathu odi kalikyan, nambeeshante maavile manga parikyan, mathilu chadan, cyclottan. Kaalikavile kalam paatu kelkan ammaemede kayyil thoongi nadanu poya dinangal. Devi vilayadunna komarathinte chilambinte shabdam kettu pedichu ammamaye kettipidichurangiya aanekam ratrikal...

Kaalathinu saakshiyai tick tick shabdavumai aa pendulam clock nilakondu.

Aami valarukayairunu, kalikudukkal chethan bhaghatinu vazhi mari, sandhyanamangal oru andhavishwasamai mari, appuvettan oru orkut friend matramai. Thirakupidicha pre-board examinidayil oru divasam valyamama vilichu “kuttye tharavattik ponnolu, ammamakyu nala sukhalya”.

“ellu poovu chandhanam velathil nanachu poojichu vekyu dharbhede thalakyu”.

Eeranuduthu navamukhundanarikil irikyumbol manassu prakshubhdhamairunu.

Oro njayarazchayum coaching centrilekodumbol njanarinjirunila RCCyil ammamma vedhanayil bodham maranju kidakukayairunuvennu. Aarum paranjilla. Onnu vilichu nokan enik thoniyathumilla.

Pindam vechu ennekumbol appuvettan nishabdanairunu, mukhathu oru nissangatha matram. Nilayil aa chithabhasmam alinju cherunathum noki njanere neram ninnu. Manasil aa pendulum clockinte tik tik shabdam appozhum muzhangunundairunu...